ေၾကြခဲ့တုန္းက ..ေပါ့
အဲသည္ေန့ မဟူရာ ေကာင္းကင္ဆီ
ကိုယ္ဟာ
တိမ္ေတြကို ထိမ္းျမားထား
က်ိန္စာေတြဟာ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ျဖားေယာင္းလို့
ၾကိဳဆိုသူမရွိတဲ့ ရင္ခြင္ေပၚ
တရစပ္ ...ဆင္းသက္
ျပတင္းေပါက္မွန္ကေန..
မင္း ကို ကိုယ္ျမင္ရတဲ့အခါ
ကိုယ့္ရဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အံုဟာ
ေအးခဲ တိတ္ဆိတ္လာ...
ကိုယ့္မ်က္လံုးအိမ္မွာေတာ့...
သူဟာ
အတားအဆီးမရွိ
အေႏွာင္အဖြဲ့မရွိ
စီးဆင္းေနေသးရဲ့...။ ။
လင္းစက္ႏြယ္
(ဆရာမ နီနီ၀င္းဧ။္ မိုး ခံစားမွဳအေၾကာင္း ဖတ္ျပီး mood ၀င္လာေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာအား ခ်က္ခ်င္း ေရးလိုက္ပါသည္...)
No comments:
Post a Comment