ေတာင္ပံခတ္မွ
ပ်ံသန္းေနမွန္း သိသတဲ့လား
ျပာေတြလြင့္မွ
ေလတ္ုက္ ေနမွန္း သိသတဲ့လား
တိမ္ေတြျပိဳမွ
မုန္တိုင္းကို သတိရတတ္သလား
မ်က္ရည္က်မွ
ငိုေၾကြးျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳသလား
အိပ္မက္မႏိုးခင္...
ေခ်ာ့ျမဴတတ္ျပီး
အိပ္စက္ျခင္း ရုတ္တရက္ လွန့္ႏွုိး
ဟိုဘက္ သည္ဘက္ ကဘာတစ္ျခမ္းဆီ လြင့္သြားတဲ့အခါမွ
‘ေရႊ... အရာအားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
နားၾကပ္ အစိမ္းေရာင္ကို အိတ္ထဲ ထည့္ထားခဲ့မယ္ေနာ္’
ႏွလံုးသားတစ္ခု လက္လြတ္စပယ္
သတ္ျဖတ္ခြင့္ ျပဳလိုက္ေတာ့မွ
ေက်းဇူး တင္ရက္ေလတဲ့ သူ.......
No comments:
Post a Comment