မိုးေတြ သည္းတဲ့ေန့က
ေကာင္းကင္ၾကိးကို ေမးမိပါရဲ့
ေက်ာခိုင္းျခင္းရဲ့ ရလဒ္က ဘာလဲလို့...။
ကရားေရလႊတ္ သက္ျပင္းေတြ
မထိခလုတ္ စကားသံေလးေတြ
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ဆီ
ပိုးစိုးပက္စက္ က်ရွံဳး နစ္၀င္...။
ကၽြန္မ နားစြင့္ေနတဲ့ အသံ..
ကၽြန္မ ငိုေၾကြးရွိဳက္ငင္သံ
အသံ...အသံ...
အသံေတြဟာ အတိတ္ကို ေဖာ္ေကာင္ျပဳတယ္။
ရွင္ကြဲ ေသကြဲ ျမင္ကြဲမ်ား
ဘယ္သူ တရားျပမလဲ...
ငါ့စာရြက္ေလး တြန့္ေၾကသြားတာကို
ေနာင္တေတြနဲ့ မီးပူတိုက္စမ္းပါ..။
ခုေတာ့ ခုမ်ားေတာ့...
အရင္ အတိတ္ကို တစိမ့္စိမ့္လြမ္းရငး္
ဖ်ားနာက်တယ္
ေခါင္းအံုးေဘးမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး
မိုးသည္းညေတြရယ္..
rewind ရစ္လို့ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူးလား..။
လင္းစက္
၂၀၀၆
No comments:
Post a Comment