ေခတ္ရိႈ႕မီးမ်ား

ခပ္ေ၀းေ၀းဆီက
လင္းခနဲ လက္သြားတဲ့ အရာ
သူ႔ကို ငါေမးၾကည့္တယ္

“ခင္ဗ်ားသြားေတြ
ဘာေၾကာင့္ သည္ေလာက္ျဖဴေနသလဲ
အိုဘားမား”
ေဟာ ၾကည့္
သူ လွစ္ခနဲ ျပံဳးလိုက္ပံုက
သြားတိုက္ေဆးေတြ ပ႐ိုမိုးရွင္း၀င္ခ်င္စရာ
ေဟ့... ေဟ့... ခဏ
ပထမဆံုး
လူမည္း အေမရိကန္သမၼတ အေနနဲ႔
ဘာေျပာခ်င္သလဲ
“အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈအေၾကာင္းလား
ေအာ္ပရာ့ကို လွမ္းေမးလိုက္ေပါ့”
လွ်ပ္ျပက္သလို သူ
႐ုတ္ျခည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားတယ္။

အျဖဴ အမည္း ကာလာႏွစ္ခုၾကားမွာ
ဗမာေတြက နႏြင္းေရာင္ျခယ္ထားတယ္
ေန၀င္ခါနီး ဆည္းဆာလိုေပါ့
ပုစြန္ဆီေရာင္ လိမ္းက်ံထားခဲ့
တစ္ေန႔တုန္းဆီက ဗမာ့စာမ်က္ႏွာေပၚ
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း ျဖတ္ေျပးခဲ့သတဲ့
လွစ္ခနဲ မၾကည့္မိပါေစနဲ႔
ေႏြလယ္မွာ မိုးႀကိဳးပစ္ခ်တာထက္ ဆိုးရြားတယ္
“သမီးက
ဗမာလူမ်ဳိးေလ... ဟင္းဟင္း...”
ေက်ာျပင္မွာ
ေလယာဥ္ကြင္းေဆာက္ေနၾကတာ
ဗမာတဲ့လား
အင္းေလ...
ဓေလ့ဟာ တိုင္းရင္းသားေက်းရြာမွာရွိၿပီး
႐ိုးရာဟာ ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္ရဲ႕
ပန္းပု႐ုပ္ေတြဆီမွာ က်န္ေနေသးတယ္
ေဖာ္ရိန္နာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
လမ္းၫႊန္ေပးလိုက္ၾကပါ။

လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီေရ
ရွင္ ဆြဲခဲ့ဖူးတဲ့
မိုနာလီဇာ အျပံဳးဟာ
အစစ္လား၊ အတုလား
ခနဲ႔ျပံဳးလား၊ အီျပံဳးလား
“.............”
ကြန္နက္ရွင္
ျပတ္ေတာက္သြားေတာ့
သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ပစ္လိုက္ရတယ္
အင္းေလ...
အျပံဳးမွာ
ဒက္ဖေနးရွင္းမွ မလိုပဲ
လုပ္ျပံဳးမျဖစ္ဖို႔သာ အာ႐ံုစိုက္ေပါ့
ျမန္မာျပည္မွာလည္း
အျပံဳးစစ္ေတြ က်န္ပါေသးရဲ႕
ႏွစ္ထပ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာင္က
ကိုရင္ေလးေတြဆီမွာေလ။

ပ်ံသန္းဆဲ ငွက္တစ္ေကာင္ကို
ေမးဖူးတယ္
အႏုပညာ လက္ဦးဆရာ
ဘယ္သူလဲေပါ့
“ဆရာ မလိုဘူးဗ်၊ ရင္ဘတ္ရွိရင္ ရၿပီ” တဲ့။
ေဟ့...
အရင္က ဘတ္ထားတဲ့ ေငြကိုေျပာတာလား
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေကာင္းခ်ီးေပးသြားတယ္
မၾကားလိုက္မိတာေတာ့ နာသား။
အင္း...
အႏုပညာဆိုတာ အခေၾကးေငြေပးရတဲ့
KTV လည္း မဟုတ္ဘူး
တစ္ခါသြား႐ံုနဲ႔ စိတ္ကို ေရခ်ဳိးေပးမယ့္
Massage ခန္းလည္း မဟုတ္ဘူး
ကိုယ္သိမ္းထားတဲ့ ဖလင္ကို
ပံုမပ်က္ေစဘဲ သည္တိုင္းဆြဲထုတ္ျပလိုက္
Photoshop မလုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ
စတိုခန္းကိုလည္း ျခမစား သင့္ဘူးေပါ့
သိပ္ျပည့္၀ တတ္လြန္းရင္
အႏုပညာေတြ သိုးနံ႔ ထြက္ကုန္လိမ့္မယ္။

ရာဇ၀င္မွာ
အျပံဳးစစ္ေတြ ရွိခဲ့
႐ိုးရာဓေလ့ေတြ ကခုန္လို႔
ယဥ္ေက်းမႈေတြ စီးဆင္း
သုခုမသဘင္ မီးေတာက္ခဲ့တယ္
ေခတ္မီတာ ရာဇ၀င္နဲ႔ အံ၀င္ ခြင္က်ဖို႔ထိ
မလုိပါဘူး
လက္နဲ႔ေရးတာ ေျခနဲ႔ မဖ်က္ဖို႔ေတာ့
လိုတာေပါ့
အေမြအႏွစ္ဟာ
ျပတိုက္ထဲက ပစၥည္းဆိုရင္
ခိုးယူ သြားႏိုင္ေသးတယ္
ျမန္မာ့ အေမြအႏွစ္ဟာ
ဗမာေတြဆီမွာ
ေရာင္ျပန္ဟပ္ ေနသင့္ေသးတာေပါ့။

ေခတ္ဆိုတာ ေရစီးသန္တဲ့ ျမစ္ပါ
သိပ္ေျပးလြန္းရင္ ၀ဲထဲ နစ္တတ္တယ္
တန္႔ေနရင္လည္း ျမဳပ္သြားလိမ့္မယ္
ကဏန္းလို ေဘးတိုက္မသြားဖို႔ေတာ့
လိုတာေပါ့
အေတာင္ျဖတ္ ခံထားရလို႔
ေကာင္းကင္ကို မုန္းတီးေနမယ့္အစား
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ေျမႀကီးေပၚ
ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ သြားၾကည့္ပါ။

ေျခေထာက္ေတြ ပိုင္ဆုိင္ေနေသးတာ
အားတစ္ခုပဲ မဟုတ္လားေလ။

လင္းစက္ႏြယ္