မခမ္းနားတဲ့ ထြက္သက္

ဘယ္ေနရာကလဲ
ေျမႀကီးထဲကလား၊ ဟိုးသမုဒၵရာရဲ႕
အနက္႐ိႈင္းဆံုးေခ်ာက္ထဲကလား... နားေထာင္ပါ lubb dub... lubb dub......
လူထဲကပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္မို႔
ႏွလံုးခုန္သံေတြက ျမင္းလို
ဒုန္းစိုင္းကဆုန္ေပါက္
ဟိုတစ္ေနရာ... သည္တစ္ေနရာ
ေျခရာေတြ ျပန္႔က်ဲတဲ့ဆီၾကည့္ေတာ့
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စ်ာပနအတြက္
က်လာတဲ့ ...(အေပါစား)
အဲသလိုမ်က္ရည္ေပါက္ေတြဟာ ဖ်ားနာေဆာင္တစ္ခုရဲ႕
ဆရာ၀န္လို႔ အမည္တပ္ခံရသူထံက
ဘုရားေပးေပး၊ က်မ္းေပးေပးေပါ့
သူတစ္ေယာက္ထဲကပါ...။

ေဟာ... နာဂစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းက
အဖ်ားခတ္႐ံု ဆိုေပမယ့္
ဧရာ၀တီက
အလူးအလဲ ေသာက္ရွက္ကြဲသလိုမ်ဳိးေပါ့
အဲသလို... လူနာေသလို႔ငိုတာ ငါတစ္ေယာက္တည္း။

ေျခရာေဖ်ာက္ေကာင္းတဲ့ေသမင္းတစ္ေကာင္ဟာ
ငါ့ကို အစိမ္းသက္သက္မ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔
ေဟာ...ဟို ခြဲစိတ္ခန္းမီးဆလိုက္ေအာက္မွာ ၾကည့္ေနရဲ႕
ထမင္းစားၿပီးပလား...
အဲသလို ငါ မေမးပါဘူး
အဲဒီအ႐ိုင္းအစိုင္းက
ထမင္းစားမွာမဟုတ္
သူစားမွာ ငါသိတယ္... ၾကည့္ေပါ့
ခြဲစင္ေပၚက အျပစ္မဲ့လူနာကိုေပါ့...။

ေသြးလႊတ္ေၾကာမႀကီးေပါက္
အနီရင့္ေရာင္၀ိုင္အိုေတြ ပန္းထြက္
စက္လက္... စက္လက္...
ေနာက္ဆံုး ဟက္တက္ကြဲ
ေမာ္ဒန္မဆန္စြာ
ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ကြန္နက္ရွင္ထဲ
ကပ္ၿငိဆဲ ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ ပါးဟက္လို
ငါနဲ႔ေသမင္း... လြန္ဆြဲေနၾက
ျဖဳတ္ခနဲ ျဖတ္ခနဲ လက္ခနဲ
လက္ရဲ... ဇက္ရဲ
အၿမီးက်က္ အၿမီးစား
ေခါင္းက်က္ ေခါင္းစား
ေနာက္ထပ္အသက္တစ္ေခ်ာင္း ပလူပ်ံသြားတာကို
ႏွာေခါင္းစည္းေအာက္က
အေတာမသတ္ အရည္စုတ္ေတြက
ေထာမနာျပဳ
အဲသလို... လူနာေသလို႔ငိုတာ ငါတစ္ေယာက္တည္း...။

ႏွမ္းတစ္ေစ့နဲ႔ ဆီမျဖစ္ဘူးတဲ့ ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္းပါ
အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ပစ္လိုက္ေပါ့
ဒါေပမယ့္... ေလထုကို
သူ ထိုးေဖာက္ၿဖိဳခြင္းသြားပံုကိုက
ငါ့ကိုဖက္ထားပါတဲ့...
အဲသလို အသည္းယားခ်င္စရာေကာင္းေပမယ့္
ခပ္အုိအုိတိုက္နယ္ေဆး႐ံု... ဟိုအထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ငွက္ဖ်ားထၿပီး တုန္ခိုက္ေန
သူ႔ကုိငါဖက္၊ ငါ့ကိုသူဖက္
အျပန္အလွန္ဖက္။

Cerebral Malaria...... ငွက္ဖ်ားပိုးကို လက္ညိႇဳးနဲ႔ တစ္ေကာင္ခ်င္းစီ
စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ဖယ္ထုတ္ေနရင္းကပဲ... ကပဲ...
ေဟာ...
ေႂကြသြားတဲ့ ထန္းသီးကိုမွ တမင္တကာတက္နင္းမိ
က်ီးအတစ္ေကာင္အတြက္
ျမန္မာျပည္ျဖစ္ တဘက္တစ္ထည္က
သုတ္ေပးရဲ႕။
မ်က္ရည္စအက်ဳိးအေၾကေတြ
ေႂကြျပန္ေပါ့
အဲသလို လူနာေသလို႔ငိုတာ ငါတစ္ေယာက္တည္း...။

ေဟာ... ျဖဳတ္ခနဲ သက္ဆင္းၿပီး
ငါ့ရင္ကို ထုတ္ခ်င္းခတ္ေစခဲ့တာ
ဘာပါလိမ့္...
ပင္စည္တစ္ခုလံုးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသတဲ့
ကင္ဆာဆဲလ္အိုေတြေပါ့
ခုေတာ့ ငါ့အလွည့္ေပါ့... ငါ့အလွည့္ေပါ့လို႔
ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ရယ္လိုက္ေပမယ့္
စက္႐ံု စုတ္ခ်ာခ်ာတစ္လံုးဆီက ေရဆိုးေျမာင္းထဲ
ညီႇေဟာက္ကပ္ၿငိပါသြား
ျပန္လည္ Rewind ရစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ငါက ဆရာ၀န္စစ္စစ္ျဖစ္ခဲ့သတဲ့
ထမင္းမၿမိဳႏိုင္ေတာ့
သူက အဲသည္ပီတိကိုစား
မ်ားမၾကာမီမေတာ့
ငါ့အသက္ေလး ေႂကက်သြားတာကို
ငါ ျပန္ဆင္းေကာက္ေြနတုန္း
မီေတာ့မယ္... မီေတာ့မယ္
လွမ္း... လွမ္း...
ဖတ္ခနဲ...
ငါ့လက္ ႐ိုက္ခ်ဳိးခံလိုက္ရတယ္
အဲဒီေခ်ာင္းကမ္းပါးမွာ
ငါ့အသက္ကို ႏွေျမာတသစြာနဲ႔
ေက်ာက္ပတ္တီးစီးပစ္လိုက္ရတယ္...။

ရင္ကြဲနာက်တတ္မယ္ဆိုရင္ေပါ့
စားပြဲေပၚက ေဟာလစ္ပုလင္းနဲ႔ ဘီစကစ္အခ်ဳိ႕ထက္
သူတို႔ဆီက လူနာလာေမးတဲ့မ်က္ႏွာေသေတြမွာေတာင္
ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္
မ်က္ရည္ေတြလိမ္းက်ံမထားခဲ့ဘူး
မေသခင္မွာပဲ
အ၀တ္ျဖဴဆြဲအုပ္ခ်င္တဲ့လူေတြ
ငါ့အခန္းထဲက ထြက္သြား...
ထြက္... သြား...

လူနာေသလို႔ငိုတာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
အဲသလို... ငါေသလို႔ငိုတာလည္း ငါတစ္ေယာက္တည္း
ငါတစ္ေယာက္တည္း... ပါပဲ...။

လင္းစက္ႏြယ္