ကဗ်ာ မဟုတ္ေသာ....

၀ိုးတ၀ါးရွိေနတုန္းပဲ
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ မင္းကို သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ေနရတယ္
သဒါ အတိအက် မရွိတဲ့ ၾကမ္းေပၚ
ႏွလံုးသား ကို တစ္ခင္းလံုး ျခံဳထားတယ္
ဇလီဖားတံုးေလးေတြက
သူမရဲ့ နာက်င္မွုဳကို ရထားဆီ ရင္မဖြင့္တတ္ပါဘူး
ကိုယ္ နဲ့ မင္းရဲ့
မင္းနဲ့ ကိုယ္ရဲ့...
ထားပါ...
ကိုယ့္ကို မင္း ထာ၀ရ ခ်ိတ္ပိတ္လိုက္ပါ...
အခ်စ္ဆိုတာ ..
တကယ္တမ္းေတာ့ လူတိုင္း ဖြင့္ဆိုႏိုင္တဲ့
ဒက္ဖေနးရွင္းတစ္ခုပါပဲ..
လက္ယာဘက္ လက္သူၾကြယ္ကို
ခုထိ ေသာ့ခတ္ထားတုန္း...
သက္ျပင္းေတြဟာ ခေရပြင့္ေလးေတြသာဆို
မင္းကို ၾကိဳးနဲ့ သီလို့ ေပးခဲ့မွာ...
မင္းယံုမလား...
ခုထိ...ကိုယ့္ႏွလံုးသားမွာ..
တက္တူးတစ္ခု ထင္က်န္ရစ္တုန္းပဲ.....။


လင္းစက္ႏြယ္

No comments:

Post a Comment