ေနအန္ခ်ထားတဲ့ ဆည္းဆာတိုင္း
ၿမိဳ့ျပ နံရံ ကို မွီရင္း
ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ စိတ္ကူးေတြက
လမ္းမၾကီးရဲ့ တစ္ေနရာေပၚ
လူမ်ား ကားမ်ား ေခြးမ်ား ခိုမ်ား
ဥဒဟို ျဖတ္ေျပးေနၾကသလို
ခဲဆိပ္သင့္ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းဆီက
မိွဳင္းပိေနတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ
ဟိုးတစ္ေနရာ ထိန္ညိးေနတဲ့ဆီက
ေနာက္ျမီးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲ ခုန္က
ဆလိုက္မီးမ်ား ဖန္ျပားမ်ား ပုလင္းမ်ား
ဆလိုင္းမ်ား ေသြးမ်ား သလိပ္မ်ား
အလူးလူး ေပက်ံ..ရစ္ပတ္ ေႏွာင္လို့
စိတ္ကူးစကို ျဖတ္ေတာက္
ဆင္းလိုက္ရတဲ့ မွတ္တိုင္မွာ
ဘ၀စပါယ္ယာက ျပန္မအမ္းခဲ့ဘူး
အဲသည္မွာ
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အျပံဳးေတြ
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အလုပ္ေတြ
ဲျပဳတ္က် ထုဆစ္...ထုဆစ္..ျပဳတ္က်
ဆိုင္းဘုတ္ဆိမွာ
ဘာမွ ေရးမထားခဲ့ဘူး
ဒယာဆိုတာ မိွဳတက္စ အသည္းမွ ထြက္အံလာတုန္း
ညာလက္က ခပ္ေသာ့ေသာ့
အႏြမ္းေရာင္ စကဴမ်ားအေပၚ
ေျပးလႊားခုန္ကဆဲ...
အျပန္မွာ...............
မိသားစုက ေအးစက္စြာ
အိပ္စက္ေန.....။ ။
လင္းစက္ႏြယ္
၂၀၀၇
